Symbolischer kan het niet worden in onze wereld vandaag dan de “Palomino” tournee waarmee het Zweedse folkduo First Aid Kit de wereld rondtrekt. De zusjes Klara en Johanna Söderberg’s bandnaam zal niet volstaan om al het zware leed in het door zware aardbevingen getroffen Turkije en Syrië te verzachten en de vredesduif die als titel van hun nieuwe plaat wordt gekozen gaat nog krachtig zijn witte vleugels mogen spreiden over Oekraïne, maar we kunnen er niet om heen. Ondanks alle tegenslagen is onze enige redding positivisme en zo klinkt, net als op hun nieuwe album, de boodschap ook vanavond in AB, want met “Palomino” wil First Aid Kit zonnig en positief klinken, horen we uit de mond van Klara zelf, hoewel ze er dadelijk aan toevoegt dat dit met een korreltje zout moet genomen worden als je in de teksten van de songs duikt. Wat er ook van is, de zusjes Söderberg zetten vanavond moeiteloos een uitverkochte AB op zijn kop.

Het klinkt bijna ongelooflijk al je beseft dat het bijna 15 jaar geleden is dat First Aid Kit als piepjong folkduo zijn eerste EP “Drunken Trees” uitbrengt, zeker met de wetenschap dat de jongste zus Klara onlangs haar dertigste verjaardag vierde. Het nog steeds jonge duo gaat dus al een tijdje mee en kent ondertussen wereldbekendheid en ook hun genre is wat verschoven  van bijna a capella folk en country naar poppy songs die hun populariteit zeker nog zal vergroten. De radiostations zullen het ook graag horen en de fans zijn duidelijk overtuigd, want de mix van oud en nieuw werk werd vanavond even enthousiast onthaald. 

Met “Palomino” wilde First Aid Kit ook eer betuigen aan hun helden en de klank van de eighties met hun geliefde supergroepen Fleetwood Mac en wijlen Tom Petty & The Heartbreakers. Zelfs de schitterende pakjes die de zussen dragen zijn ontworpen in die stijls en passen perfect bij het mooie decor van de rijzende zon tussen de wolken in de achtergrond. De opener “Palomino” klinkt dan eighties, met een stevige Petty telecaster twang van Johannes Runemark in de achtergrond, net als het schitterende eerbetoon aan de nog maar onlangs overleden Christine Perfect aka Christine McVie, waarvan de zusjes “Songbird” coveren uit Fleetwood Mac’s super album “Rumours”, a capella, enkel met Klara op akoestische gitaar. De enthousiaste zaal wordt er muisstil van en dit akoestisch intermezzo wordt sowieso één van de climaxen van de avond, met als akoestische opvolger en gouden oudje, “Ghost Town” uit hun eerste full album “The Big Black & The Blue”, uit een periode dat ze als piepjonge zestienjarigen nog als akoestisch duo met hun vader in de wagen van podium naar podium trokken. Het absolute hoogtepunt wordt het country walsende “Hem Of Her Dress”, waar het “Lalalala” refrein op vraag van Klara, voluit door de zaal wordt meegebruld als een dronken bende met teveel moonshine rond een knetterend kampvuur ergens in de prairie. Schitterend ook hoe al de muzikanten druppelsgewijs het podium vervoegden, met handdrum, accordeon en mandoline en in bluegrass stijl, zich rond één micro verzamelden. Nochtans werd dit sober, akoestisch prachtstuk voorafgegaan door een zeer stevige rockende passage, waarbij een spontaan door de fans meegezongen “Stay Gold” de aftrap mocht geven. Het feest begon echter pas toen Klara haar akoestische gitaar inruilde voor een elektrische Telecaster, met een stevig op drum van Gabriel Runemark donderend “Rebel Heart”, dat het pad effent voor een country rockend en wild walsend “The Lion’s Roar”, waar alle registers worden opengetrokken en de zusjes wild met de haren schuddend over het podium flaneren, met als afsluiter zelfs een psychedelische finale van een solerende leadgitarist Johannes Runemark.

Ondanks deze verrassende passage, kunnen ze hun liefde voor Gram Parsons niet wegsteken, hoewel de discussie of diens nummer “Wild Horses” of de versie van The Rolling Stones de beste is, nog steeds onbeslist blijft tussen Johanna en Klara , zo blijkt uit hun nummer “Wild Horse II”. De hits mogen op deze avond zeker niet ontbreken en worden gespaard voor de eindsprint. Het op knappe slide gitaar doorkruiste “Emmylou” wordt al van bij de eerste noot op spontaan applaus onthaald, “Fireworks” doet dan weer bij sommigen een traantje wegpinken met zijn hemelhoge, ontroerend noten, waarna het hemelse en plechtig klinkende “Out Of My Head” stevig de eerste bis mag inluiden, met als finale afsluiter hun monsterhit “My Silver Lining”, dat misschien niet meer even verrassend klinkt, maar nog steeds één van de beste ambassadeurs van First Aid Kit blijft.

First Aid Kit blijkt na zulk een fantastische avond voor jong en oud zijn naam alle eer aan te doen. Muziek heelt vele wonden en pleisters uit het Zweedse hoge noorden blijven hierbij bij veel mensen het beste plakken, zo bleek nog maar eens vanavond. First Aid Kit is terug van nooit weggeweest en is klaar voor een zomers festival avontuur. Laat de palomino’s maar los.

Yvo Zels